لطفعلي بيگ آذربيگدلي از شاعران معروف ايران در قرن دوازدهم هجري است. وي با هاتف و مشتاق اصفهاني و استادان ديگري كه دوره‏ي بازگشت ادبي را آغاز كردند، معاصر بود. چندي در خراسان و اصفهان و شيراز گذراند و مدتي مداح جانشينان نادرشاه و سپس ستايش‏گر كريم خان زند بود تا اين كه در سال 1195 ق درگذشت. وي در قصيده، غزل و ترانه به روش شاعران قديم پارسي گوي مي‏سروده و در اين كار موفق بوده است. منظومه‏ي يوسف و زليخا و نيز تذكره‏ي آتشكده از آثار مهم اوست. هم‏چنين لطفعلي آذر در سخن سرايي، شعرشناسي و اطلاع بر احوال و اشعار شعرا تبحّري بسزا داشت.